Bag End

PRZYJACIELE
(C) Ignacy Krasicki

Zajączek jeden młody
Korzystając z swobody
Pasł się trawką, ziółkami w polu i ogrodzie
Z każdym w zgodzie.
A że był bardzo grzeczny, rozkoszny i miły,
Bardzo go inne zwierzęta lubiły.
I on też, używając wszystkiego z weselem,
Wszystkich był przyjacielem.
Raz gdy wyszedł w świtanie i bujał po łące,
Słyszy przerażające
Głosy trąb, psów szczekania, trzask wielki po lesie.
Stanął... Słucha... Dziwuje się...
A gdy się coraz zbliżał ów hałas, wrzask srogi,
Zając w nogi.
Wspojźrzy się poza siebie; aż tu psy i strzelcel
Strwożon wielce,
Przecież wypadł na drogę, od psów się oddalił.
Spotkał konia, prosi go, iżby się użalił:
"Weź mnie na grzbiet i unieś!" Koń na to: "Nie mogę
Ale od innych będziesz miał pewną załogę".
Jakoż wół się nadarzył. "Ratuj, przyjacielu!"
Wół na to: "Takich jak ja zapewne niewielu
Znajdziesz, ale poczekaj i ukryj się w trawie,
Jałowica mnie czeka, niedługo zabawię.
A tymczasem masz kozła, co ci dopomoże".
Kozieł: "Żal mi cię, niebożę!
Ale ci grzbietu nie dam, twardy, nie dogodzi:
Oto wełniasta owca niedaleko chodzi,
Będzie ci miętko siedzieć". Owca rzecze:
Ja nie przeczę,
Ale choć cię uniosę pomiędzy manowce,
Psy dogonią i zjedzą zająca i owcę.
Udaj się do cielęcia, które się tu pasie". -
"Jak ja ciebie mam wziąć na się,
Kiedy starsi nie wzięli?" - cielę na to rzekło;
I uciekło.
Gdy więc wszystkie sposoby ratunku upadły,
Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły.

Автор стихотворения - Игнацы Красицкий, польский поэт, драматург, архиэпископ римско-катольической церкви. Этот стих, под названием "Друзья", был им написан в восемнадцатом столетии.
Перевести я его не смогу - но думаю, что нейросети помогут тем, кто захочет понять.
Если коротко, суть такова - жыл был зайчик, весёлый и дружелюбный, которого все любили и дружили с ним. Но однажды он попал в беду - точнее, на него начали охотиться.
И он просил о помощь у своих друзей. Все отказали.
Итог - две последнее строчки...
"Когда все надежды на помощь упали,
Среди сердечных друзей псы зайчика съели".

Полагаю, над этим стоит задуматься.

Оригинал записи на Дыбре

"’Tis moonlight, summer moonlight,
All soft and still and fair;
The solemn hour of midnight
Breathes sweet thoughts everywhere,

But most where trees are sending
Their breezy boughs on high,
Or stooping low are lending
A shelter from the sky.

And there in those wild bowers
A lovely form is laid;
Green grass and dew-steeped flowers
Wave gently round her head."

"Moonlight, Summer Moonlight", by Emily Jane Brontë (C)




Оригинал записи на Дыбре

"There was a Fairy - flake of winter -
Who, when the snow came, whispering, Silence,
Sister crystal to crystal sighing,
Making of meadow argent palace,
Night a star-sown solitude,
Cried 'neath her frozen eaves, "I burn here!""

"The Fairy In Winter", by Walter De La Mare (C)




Оригинал записи на Дыбре